سفیر الحب

دلم غرقِ تبسّم ها ، توو این دریای پهناور

بهارِ دل شده سنگین ، برایم سخت ، دردآور

یه ماهی توو کویرِ خشک ، رسیدم در یه گودالی

هوایم گرم و سوزان از ، محبت های تو خالی

دلم لقمه لذیذی شد ، به منقار و نوکِ کرکس

یه گونی حرف دل گم شد ، توو بارِ گندِ هر ناکس

من و با پا لِهم کردن ، عدالت کو نمی بینم ؟

چکیده قطره ی اشکم ، از افعالِ تو غمگینم

من و دل در به در بودیم ، تویِ دنیایِ غم پرور

به دنبالِ شقایق ها ، با اون فانوسِ درد آور

دلم تویِ تله افتاد ، تو این گودالِ تنهایی

صدایم گوشِ خر کوبید ، با اون الفاظِ زیبایی

توو چاهی پا زدم یک عمر ، دلو بنداز ای نامرد

غریقِ اون تمنّا ها ، قلم خشکیده از دل درد

توو دیوانِ هزاران خار ، شدم طعمه ی نادانی

کلید آرزو گم شد ، تویِ دستبندِ زندانی 

کجایی بخت خواب آلو ، بپر از خوابِ سنگینت

سری توو عشقِ ما بنداز ، به دور از دردِ دیرنت

من و این درد نالیدن ، صلاحِ ریشِ برفی نیست

به مهمونی مرا خواندن ، بپرس از خود مقصر کیست

جوونم با هزاران درد ، زدم در بحرِ خوشحالی

نگو در مونده و غمگین ، تو عشقی سرد و پوشالی

نگو دیوونه ای آقا ، نگو گم شو برو بیرون

منم با قصه خوابیدم ، هزاران سالِ توو زندون

دلم غرقِ تماشایِ ، شنا کردن توو بیداری

ولی بی زارم از یاری ، من و بوسیده سرکاری

بیا جونم نشو گمراه ، که پایانش جگر سوزه

اگر قلبت دو نیم گشته ، شریانت نمی سوزه

خدا ، با این همه تلخی ، کجاها یاورت باشه

اگه در انتخابِ حرفِ زیبا داورت باشه

من و آزار نده دلبر ، تو می دونی که تک جونم

یه کلبه در دلم ساختم ، بازم با اشک مدیونم

 بهاری می شود دردم ، عمادِ دل اگر سوزد

جهانی می شود شعرم ، توو وجدانت بیفروزد

جاسم ثعلبی ( حسّانی ) 15/04/1391